Αρχική σελίδα περιοδικού C.V.P. ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Κριτικές του άρθρου

 

«ΑΚΜΗ, ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ/THΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ»

 

“ACNE, COINCIDENTAL CONFRONTATION OF ACNE FROM THE AESTHETICIAN”

 

ΜΠΕΝΕΤΟΥ Α.

BENETOU E.

ABSTRACT  

The acne is considered as the most frequent cause of visit in Dermatologist. It is a chronic desease which is stamped clinically by appearance of multiform exanthem, in combination with intense adiposity in the face and the torso. It is the first time where is given the occasion  to the aesthetician, to use the term “treatment’ on the confrontation of symptoms of this insistence of cutaneous inflammation, which should be faced with the collaboration of Doctor Dermatologist. The present work presents initially the significance of acne, her elementary damage, as well as the various types of this. Then are reported the methods of treatment (systematic – local treatment of acne) and constantly are analyzed the contribution of aesthetician in the coincidental confrontation of not inflammatory forms of acne. Finally, are proposed certain general metres of confrontation, aiming tο inform the reader overall for the subject of acne, with a way explicit and simple.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η ακμή θεωρείται η πιο συχνή αιτία επίσκεψης σε δερματολόγο. Πρόκειται για ένα χρόνιο νόσημα της τριχοσμηγματογόνου μονάδας το οποίο χαρακτηρίζεται κλινικά από εμφάνιση στο πρόσωπο και στον κορμό πολυμόρφου εξανθήματος, σε συνδυασμό με έντονη λιπαρότητα. Είναι η πρώτη φορά που δίνεται η ευκαιρία στον/στην αισθητικό, να χρησιμοποιήσει τον όρο θεραπεία για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτής της επίμονης δερματοπάθειας, η οποία πρέπει να αντιμετωπίζεται με την συνεργασία ιατρού δερματολόγου. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει αρχικά την έννοια της ακμής, τις στοιχειώδεις βλάβες της, καθώς και τους διάφορους τύπους αυτής. Έπειτα αναφέρονται οι μέθοδοι θεραπείας (συστηματική – τοπική θεραπεία της ακμής) και εν συνεχεία αναλύεται η συμβολή του/της αισθητικού στην συμπτωματική αντιμετώπιση των μην φλεγμονωδών μορφών της ακμής. Τέλος, προτείνονται κάποια γενικά μέτρα αντιμετώπισής της, αποσκοπώντας με τρόπο σαφή και απλό να ενημερώσει τον αναγνώστη σφαιρικά για το θέμα της ακμής.

1. ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ

Η ακμή είναι νόσος της εφηβικής ηλικίας και χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των σμηγματογόνων αδένων. Το εξάνθημα είναι πολύμορφο αποτελούμενο από φαγέσωρες, βλατίδες, φλύκταινες, οζίδια, κύστεις, ουλές και μπορεί να συνοδεύεται από σμηγματόρροια

Η νόσος εντοπίζεται σε περιοχές πλούσιες σε σμηγματογόνους αδένες και προσβάλλει κυρίως έφηβους και υποχωρεί βαθμιαίως στην ενήλικη ζωή. 1

            Προκαλείται από υπερδραστηριότητα του σμηγατογόνου αδένα και απόφραξη του πόρου του. Ο αδένας ευρίσκεται  υπό τον έλεγχο των ανδρογόνων και παράγει σμήγμα το οποίο αποτελείται από λιπίδια. Αυτά τα λιπίδια, μετά από επίδραση μικροοργανισμών στον αδένα, μπορούν να μετατραπούν σε φαγεσωρογόνα και ελεύθερα λιπαρά οξέα. 2

 

1.1 Σμήγμα

Η έκκριση του σμήγματος χωρίς αμφιβολία επιδεινώνει την ακμή. Πα­ράλληλα θεωρείται σωστή η άποψη ότι όσο σοβαρότερη είναι η μορφή της ακμής,  τόσο μεγαλύτερη είναι η παραγωγή σμήγματος. Επίσης, η κοινή ακμή συνήθως υποχωρεί με­τά την ηλικία των 20 χρόνων, ενώ η έκκριση σμήγματος εξακολουθεί να υφίσταται.

Οι φλύκταινες της ακμής αποτελούνται από συλλογή σμήγματος και είναι τελείως άσηπτες. Το σμήγμα σχηματίζεται απ' τον σμηγματογόνο αδένα μέσω μιας ολοκρινούς διαδικασίας, στη διάρκεια της οποίας τα κύτταρα του διασπώνται και μετατρέπονται σε λιπίδια (γλυκερίδια, ελεύ­θερα λιπαρά οξέα, κηροεστέρες, σκουαλένια, χοληστερόλη και εστέρες χοληστερόλης). Οι σμηγματογόνοι αδένες είναι συνεχώς λειτουργικά ενεργείς και πιθανόν φθάνουν σε ωριμότητα έκκρισης σε διάστημα ενός μηνός. Αυτό το γεγονός εξηγεί το γιατί η θεραπευπκή αγωγή χρειάζεται περίπου ένα μήνα για να αρχίσει να δρα. Τα ελεύθερα λιπαρά οξέα, που αποτελούν προϊόντα διάσπασης του σμήγματος, είναι ερεθιστικές ου­σίες και θεωρούνται φαγεσωρογόνα. Εάν ενεθούν στο δέρμα, παράγε­ται μία άσηπτη φλεγμονώδης αντίδραση στην οποία μετέχουν πολυμορ­φοπύρηνα και λεμφοκύτταρα. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε περίπτω­ση που του σμήγμα διαχυθεί στο δέρμα που περιβάλλει τον αδένα.

 

1.2 Ανάπτυξη βύσματος στον τριχοσμηγματογόνο πορθμό.

 Κλινικά, ο φαγέσωρας παριστάνει την έμφραξη του τριχοσμηγματογό­νου πόρου από ένα κεράτινο βύσμα. Προκαλείται απ' την αδυ­ναμία της επιδερμίδας, που επενδύει τον πόρο, να παρουσιάσει φυσιο­λογική κερατινοποίηση, με αποτέλεσμα τη μη σωστή διάχυση της κερά­τινης. Έτσι, οι κεράτινες φολίδες συνδέονται η μία με την άλλη, και μαζί με το σμήγμα και τα βακτηρίδια, αποκλείουν τον αδένα. Υπάρχουν συ­γκεκριμένες ουσίες που βοηθούν στο σχηματισμό φαγεσώρων, όπως τα ελεύθερα λιπαρά οξέα, τα βιομηχανικά έλαια και διάφορες κοσμητικές ουσίες (μπριγιαντίνη). Λόγω του αποκλεισμού προκαλείται διόγκωση του αδένα και εάν ο αποκλεισμός είναι επιφανειακός, προκύπτουν κλινικά ερυθρού χρώματος βλατίδες και φλύκταινες. Όταν πρόκειται για αποκλεισμό βαθύτερα εντοπισμένο, συνήθως εμφανίζονται μεγαλύτερου μεγέθους επώδυνες βλατίδες, οζίδια, κύστεις και ουλές. 2

 

2. ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΒΛΑΒΕΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ – ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

      Οι  βλάβες της ακμής παρουσιάζουν πολυμορφία και αποτελούνται από φαγέσωρες, βλατίδες, φλύκταινες, κύστεις, βλατιδοφλύκταινες, οζίδια και πολλές φόρες ατροφικές και υπερτροφικές ουλές.

 

2.1.  Φαγέσωρες

Είναι κεράτινα βύσματα με γκρίζο ή μελανό χρώμα που γεμίζουν τους πόρους των τριχοσμηγματογόνων θυλάκων. Αποτελούνται κυρίως από πέταλα κεράτινης ουσίας, μελανινοκύτταρα, τμήματα τριχών, σμήγμα και υπολείμματα σμηγματογόνων αδένων. Αποτελούν την πρώτη εκδήλωση της κοινής ακμής. Στην αρχή είναι χωρίς φλεγμονή, στη συνέχεια, όμως, μπορεί να αναπτύσσουν φλεγμονή. Διακρίνονται σε ανοικτούς και κλειστούς.

Οι ανοικτοί φαγέσωρες που ονομάζονται μαύρα στίγματα παρουσιάζονται κλινικώς σαν μαύρες βλάβες διαμέτρου 0,5-3 ΜΜ. Οι περισσότεροι φαγέσωρες ,μπορούν να εξαχθούν με ένα εξαγωγέα φαγεσώρων. Το υλικό που εξάγεται έχει σκωληκοειδές σχήμα, λευκοκίτρινη χροιά και λιπαρή σύσταση.

Οι κλειστοί φαγέσωρες (άσπροι) εμφανίζονται κλινικώς υπό μορφή μικρής ελαφρώς ψηλαφητής βλάβης, διαμέτρου 1-3 ΜΜ. 3,4

2.2  Βλατίδες

Όταν οι φαγέσωρες μολυνθούν, τότε δημιουργούνται κωνικά επάρματα, τα οποία τελικά παίρνουν κόκκινο χρώμα από τη φλεγμονώδη διήθηση. Η φλεγμονή οφείλεται στα ελεύθερα λιπαρά οξέα και στο σμήγμα, το οποίο εισέρχεται στο χόριο μετά τη ρήξη (άνοιγμα) των τριχοσμηγματογόνων θυλάκων. 4

 

2.3.  Φλύκταινες

Υπάρχουν δύο ειδών φλύκταινες, οι επιπολής και οι εν τω βάθει. Οι επιπολής φλύκταινες μπορεί να σχηματισθούν σαν αποτέλεσμα της απόφραξης και της φλεγμονής που συμβαίνει στο πάνω μέρος του τριχοσμηγματογόνου θυλάκου. Αυτός ο τύπος φλύκταινας διαρκεί μόνο μερικές μέρες και δεν παρουσιάζει έντονα φλεγμονώδη φαινόμενα. Ο δεύτερος τύπος φλύκταινας είναι μία βλάβη που εντοπίζεται βαθύτερα. Η φλεγμονή σαφώς εντοπίζεται όχι ακριβώς στην επιδερμίδα αλλά επίσης περισσότερο βαθιά στο δέρμα. Συνήθως αναπτύσσεται πάνω σε προϋπάρχουσα φλεγμονή,  βλατίδα ή οζίδιο και μπορεί να επιμένει στη βλατιδώδη φάση για 4 -7 ημέρες. Η διάλυση της φλύκταινας περνά συνήθως μια βλατιδώδη φάση που  διαρκεί 2-6 εβδομάδες. 3

 

2.4 Οζίδια

Τα οζίδια είναι σχηματισμοί που δημιουργούνται συγκριτικά βαθιά στο δέρμα και παραμένουν περισσότερο οπό 8 εβδομάδες μέχρι την πλήρη υποχώρησή τους. Όπως και οι φλύκταινες υποχωρούν περνώντας μέσα από μία βλατιδώδη φάση έτσι συμβαίνει και με τα οζίδια. Οι βλατίδες, οι φλύκταινες και τα οζίδια αποτελούν τις φλεγμονώδεις βλάβες της ακμής.3

 

2.5  Κύστεις

Σχηματίζονται από την απόφραξη του στομίου του τριχοσμηγματογόνου θύλακα. Το στόμιο, αυξανόμενο, διατείνει το τοίχωμα των θυλάκων και οι σχηματιζόμενες κύστεις μπορούν να φθάσουν μέχρι το μέγεθος φασολιού. Οι κύστεις παρουσιάζουν φλεγμονή, και το δέρμα που τις καλύπτει είναι σκούρο κόκκινο. Όταν ανοίξουν, έχουμε την έκκριση παχύρρευστου πύου. 4

 

 2.6 Ουλές

Οι φλεγμονώδεις βλάβες της κοινής ακμής, μετά την αποδρομή τους, αφήνουν ερυθηματώδεις κηλίδες, οι οποίες υποχωρούν και εξαφανίζονται σε μικρό χρονικό διάστημα, ή σχηματίζουν ουλές, οι οποίες είναι μικρές ή μεγάλες και εμφανίζονται στο πρόσωπο στη ράχη και στην μπροστινή επιφάνεια του θώρακα. 3,4

 

3. ΚΛΙΝΙΚΟΙ ΤΎΠΟΙ ΑΚΜΗΣ

1.  Κοινή ακμή (μη φλεγμονώδης (φαγεσωρική), φλεγμονώδης

2.  Νεογνική

3. Τροπική ακμή

4. Ιατρογενής (κορτικοστεροειδή, ΙΝΗ,αλογονωμένα, αντιεπιληπτικά κ.λ.π)

6   Ακμή από καλλυντικά

 7. Κεραυνοβόλος ακμή

 8. Κυστική

9. Ακμή προκληιή

10. Χηλοειδής ακμή αυχένος

11.  Ροδόχρους ακμή (εξετάζεται σαν ξεχωριστό νόσημα). 1

3.1 Μη Φλεγμονώδεις Μορφές

3.1.1. Φαγεσωρική ακμή.

Είναι ήπια μορφή ακμής και χαρακτηρίζεται, από την παρουσία φαγεσώρων, συνήθως στην μύτη στο μέτωπο και τα αυτιά. Μπορεί να συνυπάρχει με  σμηγματόρροια. Οι φαγέσωρες είναι συνήθως ανοικτοί (μαύροι) ή κλειστοί (λευκοί), μονοί ή διπλοί. Οι κλειστοί παίρνουν πολλές φορές την μορφή επιπεδοποιημένων βλατίδων και είναι πιο συχνοί στα μάγουλα και στο μέτωπο.

 

3.1.2 Επιφανειακή ακμή

Βρίσκεται σε ποσοστό 20% περίπου και κατατάσσεται στις ήπιες μορφές ακμής. Οι φαγέσωρες μπορούν να συνυπάρχουν με τις λίγες φλεγμονώδεις βλάβες και με μικρές ουλές από προηγούμενες βλάβες. Συνήθως διαρκεί 1-2 μήνες και συνοδεύεται από σμηγματόρροια.

 

3.1.3  Κοινή ακμή (μη φλεγμονώδης - φαγεσωρική, φλεγμονώδης)

Αυτός ο τύπος είναι ο συνηθέστερος και παρατηρείται συχνότερα στις γυναίκες. Η κοινή ακμή είναι η ακμή που παρουσιάζεται στην εφηβική ηλικία με την κορυφή της επίπτωσης στα 16-17 έτη για τις γυναίκες και στα 17-19 για τους άνδρες. Η υποχώρηση της ακμής βαθμιαίως ελαττώνεται και υποχωρεί συνήθως στα 20-25, όχι όμως σπανίως, η νόσος μπορεί να απασχολεί  τα άτομα άτομα και μέχρι 25-40 ετών.1

Οι παράγοντες που ευνοούν την δημιουργία της κοινής ακμής είναι η σμηγματόρροια, κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται πολύ αυξημένη παραγωγή σμήγματος από τους σμηγματογόνους αδένες, διεύρυνση των πόρων του δέρματος και ελαφρά υπερκεράτωση της επιδερμίδας και η δευτερογενής μόλυνση των φαγεσώρων κυρίως από Corynebacterium Acnes και Staphylococcus Epidermis.3

Οι μη φλεγμονώδεις βλάβες προφανώς δημιουργούν τις φλεγμονώδεις. Όμως πολλές από  τις φλεγμονώδεις φαίνεται ότι δημιουρ­γούνται σε φυσιολογικό δέρμα, πιθανώς από μικροσκοπικούς φαγεσώρες.1

            Εντοπίζεται στο πρόσωπο και ιδίως στα μάγουλα, στο μέτωπο, στο σαγόνι (περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη πυκνότητα σμηγματογόνων αδένων) και πολλές φορές στην ράχη, στο στήθος και στους ώμους.

Οι βλάβες τις οποίες παρουσιάζει η κοινή ακμή είναι φαγέσωρες, φλύκταινες, βλατίδες, κύστεις και οζίδια. Ανάλογα με την βλάβη που υπερτερεί έχουμε ακμή φαγεσωρική, βλατιδώδη, φλυκταινώδη και συρρέουσα.3

 

3.1.4.  Νεογνική Ακμή.

Πρόκειται για συνηθισμένη μορφή ακμής. Εμφανίζεται σε ηλικία 2-3 μηνών και νωρίτερα, μπορεί όμως να εμφανιστεί και πολύ αργότερα. Είναι το ίδιο στα αγόρια και στα κορίτσια και χαρακτηρίζεται από φαγέσωρες και σπάνια από φλυκταινίδια, τα οποία υποχωρούν σε λίγες εβδομάδες. Οι βλάβες εντοπίζονται στα μάγουλα, στο μέτωπο ή στο πηγούνι, ποτέ όμως σε περιοχή εκτός προσώπου. 4

 

3.2 Φλεγμονώδεις Μορφές

Οι φλεγμονώδεις μορφές ακμής χαρακτηρίζονται από την παρουσία φλυκαινιδίων, βλατιδοφλυκταινιδίων και κύστεων. Οι διαβρώσεις που δημιουργούνται είναι αποτέλεσμα της ρήξεως του θυλακικού επιθηλίου. Οι μορφές αυτές επιπλέκονται συχνά από βακτηρίδια, τα οποία με τη λιπάση που περιέχουν διασπούν τα τριγλυκερίδια του σμήγματος σε ελεύθερα λιπαρά οξέα με αποτέλεσμα την δημιουργία φλεγμονής.

 

3.2.1  Βλατιδοφλυκταινώδης ακμή

Είναι η πιο συχνή μορφή ακμής στον τόπο μας. Εντοπίζεται συνήθως στο πρόσωπο, στο λαιμό, στους ώμους, στο στέρνο και στην πλάτη. Παρουσιάζει μεγάλη πολυμορφία βλαβών, όπως φαγέσωρες, βλατίδες, φλυκταινίδια, διαβρώσεις και ουλές. Υποτροπιάζει συχνά, ακόμη και όταν το άτομο ακολουθεί θεραπεία, και έχει απρόβλεπτη διαδρομή. Μπορεί να μεταπέσει στη μορφή, δημιουργώντας σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα στον άρρωστο και το περιβάλλον του.

 

3.2.3  Κυστική ακμή

Επίμονη, βαριά ακμή, που υποτροπίαζει. Αρχίζει γύρω στην ηλικία των 18 προσβάλλει περισσότερο τους άνδρες. Εντοπίζεται κυρίως στο πρόσωπο, στην πλάτη, στους ώμους και στο στέρνο. Εδώ έχουμε την παρουσία φαγεσώρων και κύστεων. Οι κύστεις έχουν μαλακή ή σκληρή σύσταση, πονούν και όταν τις πιέσουμε, εκκρίνουν το έλαιο-πυώδες περιεχόμενο τους. Πολλές από  αυτές επικοινωνούν ταυτόχρονα  μεταξύ τους με σήραγγες και δημιουργούν αποστήματα. Κατά την ρήξη των κύστεων ακολουθούν σχάσεις ή ελκώσεις,  ουλές ακανόνιστες, υπερτροφικές, ακόμη και χηλοειδή ακμή. Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει  δεκατική  πυρετική  κίνηση  ή  διόγκωση των λεμφαδένων. 4

 

3.2.4 Βλατιδώδης ακμή πηγουνιού  γυναικών ή προ-εμμηνορυσιακή ακμή  ενηλίκων γυναικών

Είναι η ακμή που εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας με εντόπιση στο πηγούνι λίγες ημέρες πριν από την έμμηνο ρύση και βελτιώνεται μετά από αυτήν. Οι βλάβες αποτελούνται κυρίως από βλατίδες και φλτύκταινες. Η βαρύτητα της επηρεάζεται από  συγκινησιακούς παράγοντες και μπορεί υποτροπιάζει για ορισμένα χρόνια. 4

 

3.2.5  Πυόδερμα προσώπου

Βαριά επιπλοκή της ακμής, που μοιάζει με την κυστική ακμή. Οι βλάβες οι οποίες εντοπίζονται κυρίως στα μάγουλα, πυορροούν. Παρατηρούνται κύστεις αποστήματα και ουλές.

 

3.2.6 Gram (-) θυλακίτιδα

Είναι ασυνήθιστη εκδήλωση ακμής και παρατηρείται στο πρόσωπο αρρώστων που λαμβάνουν μακροχρόνια αγωγή με αντιβιοτικά το στόμα ή τοπικά.  Από τις φλεγμονώδεις βλάβες έχουν απομονωθεί τα μικρόβια: κολοβακτηρίδια, κλεμπ- σιέλα., καθώς και βακτηρίδια αρνητικό, κατά Gramι. Από τις κυστικές βλάβες έχει απομονωθεί και το μικρόβιο πρωτέας. Υπάρχει πιθανότητα ο βλεννογόνος της μύτης να αποτελεί πύλη εισόδου των βακτηριδίων που στη συνέχεια, εγκαθίστανται στο πρόσωπο.

 

3.2.7 Ανδρογενετική ακμή

Αυτή η μορφή συναντάται μόνο σε γυναίκες και χαρακτηρίζεται από  βλατιδυφλύκταινες στο πρόσωπο και αραίωση τριχών, κυρίως στη μετωπιαία ή  μετωποβρεγματική  χώρα του τριχωτού της κεφαλής, καθώς και από υπερτρίχωση στο πρόσωπο. 4

 

3.2.8  Ακμή από καλλυντικά

Η ακμή αυτή είναι συχνότερη στους νέγρους και τις ώριμες γυναίκες. Συνίσταται από ομοιόμορφους κλειστούς φαγέσωρες και λίγες βλατίδες ή φλύκταινες στο μέτωπο και στους  κροτάφους.                                                 

Η ακμή αυτή οφείλεται στη χρήση διαφόρων καλλυντικών και μάλιστα στις πρώτες ύλες των βάσεων οι οποίες όπως αποδείχτηκε είναι φαγεσωρογόνες (λανολίνη, βαζελίνη, ορισμένα φυτικά έλαια, όπως και χημικά λ.χ βουτυλστεαρικό, layryl alcohol, ίσο-στεατικό, oleic acid) και μπορούν να προκαλέσουν ακμοειδή εξανθήματα.  Ανάλογα αποτελέσματα μπορούν να προκαλέσουν και οι λιπαρές κρέμες τροφής. 1,4

 

 

3.3. Άλλοι τύποι ακμής

Ø                                                Μηχανική ακμή (Friction Acne): Ακμή από τριβή λ.χ. ακμή στα σημεία τριβής του στηθόδεσμου κ.λ.π πιθανώς λόγω υπερκεράτωσης από την τριβή ή τοπικής υπερενυδάτωσης της κερατίνης. 1

Ø                                                Ακμή από καθαριστικά: Οι ακνεϊκοί, τις περισσότερες φορές πλένονται πάρα πολύ, πάνω από τέσσερις φορές την ημέρα, ελπίζοντας να βελτιώσουν την κατάσταση, αφαιρώντας το σμήγμα. Στην προσπάθειά τους αυτή χρησιμοποιούν συχνά είτε κοινά σαπούνια που περιέχουν φαγεσωρογόνα συστατικά (πίσσες ή θείο) με αποτέλεσμα, όταν κάνουν κατάχρηση για μεγάλο χρονικό διάστημα να επεδεινώσουν την ακμή τους. Η ακμή αυτή είναι κύρια φαγεσωρική. Για την διάγνωση της, όπως και στην ακμή από καλλυντικά και αλοιφές βοηθά το ιστορικό.

Ø                                                Ακμή μαγιόρκα (Acne Mallorca- Acne Aestivalis): Αυτόν τον τύπο ακμής παρουσίαζαν Δανοί μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές τους στην Μεσόγειο.

Ø                                                Τροπική ακμή (Tropical Acne): Άτομα εργαζόμενα κάτω από ζεστές και υγρές συνθήκες μπορεί να επιδεινωθεί η ακμή τους ή να παρουσιάσουν ακμή στο κορμό πιο συχνά.

Ø                                                Ακμή από ενδοφλέβια υπερσίτιση (Hyperalimintation Acne)

Ø                                                Ακμή από ακινησία ( Immobility Acne)

Ø                                                Επαγγελματική ακμή (Occupational acne)

Ø                                                Ακμή από λάδια (Oil Acne)

Ø                                                Ακμή ιατρογενής (Acne Iatrogenic)

Ø                                                Νευρωτική ή προκλητή ακμή

Ø                                                Χηλοειδής ακμή αυχένα

Ø                                                Ροδόχρους ακμή 1,3

 

 

4. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΑΠΟ ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟ ΙΑΤΡΟ

            Η θεραπεία της ακμής διακρίνεται σε συστηματική και τοπική. Ανάλογα με την μορφή της ακμής επιλέγεται  και  το είδος θεραπείας.

 

4.1 Συστηματική θεραπεία

 

4.1.1 Αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη.

Τα αντιβιοτικά δίδονται σε περιπτώσεις σοβαρής φλεγμονώδους ακμής. Σε ορισμένες, όμως, περιπτώσεις έχουμε ανεπιθύμητες ενέργειες και ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών από τη συνεχή χρήση των αντιβιοτικών. Τα αντιφλεγμονώδη δίδονται για τη μείωση της φλεγμονής.

4.1.2 Αντιανδρογόνα.

Χορηγούνται από το στόμα στις γυναίκες, έχουν κεντρική ρυθμιστική δράση, ρυθμίζουν την κυκλοφορία των ανδρογόνων στο αίμα, και κατά συνέπεια μειώνουν τον όγκο των εκκρίσεων των σμηγματογόνων αδένων.

4.1.3 Βιταμίνη Α.

Χορηγείται βιταμίνη Α η οποία βοηθά την ταχύτερη αποκατάσταση του δέρματος. Πολλές φορές κάνουμε συνδυασμό της βιταμίνης Α με την βιταμίνη για καλύτερα αποτελέσματα.

4.1.4 Ισοτρετινοϊνη

Χορηγείται μόνο σε βαριές περιπτώσεις κυστικής ακμής, ευκολότερα στους ενήλικες άνδρες και μόνο από δερματολόγο, με συνεχή παρακολούθηση. Πρέπει γίνεται έλεγχος των λιπιδίων και της χοληστερίνης κατά τη διάρκεια της χορήγησης της ισοτρετινοϊνης.

 4.1 .Κορτικοστεροειδή

Χορηγούνται σε ειδικές περιπτώσεις και με σύνεση.

4.1.6  Ηρεμιστικά

Δίδονται σε περιπτώσεις όπου η ψυχική κατάσταση του ασθενή δρα αρνητικά στη διεξαγωγή της θεραπείας.

 

4.2 Τοπική θεραπεία (Τοπικά φάρμακα κατά της ακμής  και άλλα " μέσα και μέθοδοι" για την θεραπεία της ακμής.)

Τοπικά εφαρμόζονται:

4.2.1 Φαγεσωρολυτικά ή κερατολυτικά ά απολεπιστικά: (θείο, ρεσορσινόλη, σαλικυλικό οξύ, Ρετινοϊκό οξύ, Υπεροξείδιο του βενζολίου).

4.2.2 Αντιμικροβιακά, βακτηριοστατικά ή βακτηριοκτόνα: (Τοπικά αντιβιοτικά, Υπεροξείδιο του βενζολίου). Για την τοπική εφαρμογή των αντιβιοτικών στις φλε­γμονώδεις βλάβες της ακμής κυκλοφορούν σκευάσματα των  εξής αντιβιοτικών : Κλινταμυκίνης   (DELACIN-C 2% SOLUΤΙΟΝ), Ερυθρομυκίνης, Τετρακυκλίνης, ισοτρετινοϊνης, Τετρινοϊνης Νεομυκίνης σε συνδυασμό με κορτικοστεροειδές (NEOMEDROL ACNE LOTION), σαλικυλικού οξέος, αζελαϊκού οξέος, βιταμίνης Α.4

Η χρήση των τοπικών σκευασμάτων των αντιβιοτικών είναι αντιφλεγμονώδη καθώς από τη μία προκαλούν σημαντική ελάττωση του προπιονικού βακτηριδίου της ακμής αλλά από την άλλη προκαλούν ανεπιθύμητες αντιδράσεις.3

4.2.3 Τοπικά κορτικοστεροειδή  (αντιφλεγμονώδη)

4.2.4  Άλλες μεθόδοι

Ø                                        Μηχανικές (Εξαγωγή φαγεσώρων)

Ø                                        Φυσικές (ΗΛΙΟΣ UVB)

Ø                                        Χημικές (ΡΕΕLΙΝG)

Ø                                         χειρουργικές (Δερμοαπόξεση-Dermabration)

Ø                                         Εμφυτεύματα. κολλαγόνου

Ø                                        Διήθηση με κορτικοστεροειδή

Ø                                        Στεροειδή

Ø                                        Δίαιτα 3

 

 

5.  Η ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ / ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ

Τα ακνεϊκά άτομα πρέπει να υποβάλλονται πρώτα σε συστηματική αγωγή προκειμένου να αναχαιτισθεί η φλεγμονώδης φάση της νόσου προϋπόθεση απαραίτητη για την επέμβαση του/της αισθητικού.

Ο/η αισθητικός αναλαμβάνει μη φλεγμονώδεις μορφές ακμής. Η συμπτωματική αντιμετώπιση της ακμής από τον/την αισθητικό πρέπει να περιλαμβάνει πέντε στάδια.

Ο κύριος στόχος των περιποιήσεων του λιπαρού και ακνεϊκού δέρματος είναι η ελαχιστοποίηση της υπερβολικής έκκρισης σμήγματος ή τουλάχιστον η αποφυγή των δυσάρεστων συνεπειών από αυτήν. Το λιπαρό και ακνεϊκό δέρμα πρέπει να καθαρίζεται τουλάχιστον μια φορά τη μέρα.

Τα καθαριστικά προϊόντα, που συστήνονται, μπορεί να είναι ιδιαίτερα δραστικά. Υγρά σαπούνια, κρέμες καθαρισμού και, στυπτικές λοσιόν καθαρισμού είναι οι συνήθεις επιλογές. Βέβαια, τα προϊόντα αυτά και ιδιαίτερα τα σαπούνια, είναι πολύ πιθανό να αφυδατώσουν την επιδερμίδα, αφού το ΡΗ τους είναι υψηλό και δεν συμβαδίζει με αυτό του δέρματος. Η αφυδάτωση είναι πολλές  φορές προτιμότερη από τις διάφορες βλάβες που προκύπτουν από την έντονη λιπαρότητα. Επιπλέον, η αντιμετώπιση της αφυδάτωσης είναι ευκολότερη από την αντιμετώπιση των βλαβών.

Τα λιπαρά και ακνεϊκά δέρματα εξαιτίας του πάχους της επιδερμίδας τους και της λιπαρότητας που περισσότερο εμφανίζουν, είναι αναγκαίο να δέχονται εξειδικευμένες   περιποιήσεις. Οι απλούστερες από αυτές περιλαμβάνουν απομάκρυνση των νεκρών καρατινοκυττάρων με απολεπιστικά προϊόντα. Η χρήση μασκών με καθαριστικές ιδιότητες βελτιώνει ακόμα περισσότερο την εικόνα.

Τέλος, σημαντική βοήθεια στην προσπάθεια ελέγχου της σμηγματόρροιας και της ανεπιθύμητης παρουσίας βλαβών παρέχει ο βαθύς καθαρισμός. Πρόκειται νια μια διαδικασία κατά την οποία γίνεται προσπάθεια αφαίρεσης του εγκλωβισμένου σμήγματος μέσα από τους πόρους, η οποία είναι  η εξής:5

 

 

5.1. ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ

5.1.1 Απλός καθαρισμός προσώπου

 

    

Εικ.1 Εφαρμογή γαλακτώματος και λοσιόν για λιπαρά - ακνεϊκά δέρματα

 

5.1.2 Αφαίρεση φαγεσώρων:

Στο στάδιο αυτό, ο/η αισθητικός θα πρέπει να καθαρίσει το δέρμα του ακνεϊκού αφαιρώντας τις πρωτογενείς βλάβες που είναι οι φαγέσωρες και μόνο, προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στον/στην αισθητικό να γνωρίσει το δέρμα και να αξιολογήσει τον βαθμό της  ευαισθησίας του. Δεν είναι απαραίτητη η ολική αφαίρεση των φαγεσώρων σε μία μόνο συνεδρία, αντίθετα επιβάλλεται η σταδιακή αφαίρεση τους με την επανάληψη των συνεδριών ανά δύο έως επτά ημέρες, ανάλογα με το πλήθος τους και τον βαθμό ευαισθησίας του δέρματος του ακνεϊκού. Η αφαίρεση των φαγεσώρων θα γίνει με την εφαρμογή πάνω στο δέρμα συνδυασμού ατμού και όζοντος σε χρόνο που δεν θα ξεπερνά τα δέκα λεπτά, σε μικρό αριθμό φαγεσώρων και κατά προτίμηση αυτών που βρίσκονται μακριά από φλύκταινες ή από άλλες φλεγμονώδεις αλλοιώσεις. 6

Ο συνδυασμός ατμού –  Όζοντος (Vaposone) προκαλεί ιονισμό του ατμού που παράγεται στη συσκευή του ατμόλουτρου. Αυξάνει την εφίδρωση και το στρώμα της κερατίνης αρχίζει να ενυδατώνεται και να μαλακώνει έτσι που η εξαγωγή του σμήγματος να γίνεται ευκολότερα. Το όζον και το ενεργό οξυγόνο που παράγεται κατά την αποσύνθεσή του, καταστρέφει οργανικές ύλες και βακτήρια. Με την αύξηση της αιματικής κυκλοφορίας που προκαλείται  το όζον δεν ενεργεί μόνο επιφανειακά, αλλά και στα βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας.7

Εικ.2 Εφαρμογή ατμού – Όζοντος

 

Διαδικασία αφαίρεσης φαγεσώρων:

Α. Με τα χέρια

            Τυλίγουμε τους αντίχειρες ή τους δείκτες και των δύο χεριών με αποστειρωμένα χαρτομάντηλα. Τοποθετούμε τα δύο δάκτυλα εκατέρωθεν του πόρου του σμηγματογόνου αδένα και πιέζουμε σταθερά από κάτω προς τα πάνω μέχρι να αδειάσει τελείως ο αδένας.

            Αρχίζουμε την εξαγωγή του σμήγματος από τη μύτη, προχωρούμε στο πηγούνι, μετά στο μέτωπο και τελειώνουμε στις παρειές. Σε κάθε περιοχή δουλεύουμε προσεκτικά και σχολαστικά για να καθαρίσουμε όσο το δυνατόν πιο τέλεια όλο το πρόσωπο. Σε κάθε περιοχή που καθαρίζουμε τοποθετούμε μια αντισηπτική κρέμα για να αποφύγουμε μολύνσεις. Κατά την διάρκεια της εξαγωγής του σμήγματος μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μεγενθυτικό φακό, για να γίνονται πιο ευδιάκριτοι οι πόροι. Είναι αναγκαίο επίσης να αλλάζουμε τα χαρτομάντηλα από τα χέρια πολύ συχνά.

 

Εικ.3 Αφαίρεση φαγεσώρων με τα χέρια

 

Β. Με τoν εξαγωγέα σμήγματος tirecomedone

            Το tirecomedone είναι ένα μεταλλικό εργαλείο, που στην άκρη του έχει μια οπή. Την οπή του tirecomedone την τοποθετούμε πάνω ακριβώς στον πόρο του σμηγματογόνου αδένα και πιέζουμε προς τα κάτω μέχρι να αδειάσουμε τον αδένα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το tirecomedone σε όλο το πρόσωπο, όμως το αποφεύγουμε, γιατί προκαλεί ερεθισμό και πιθανόν σημάδια στο σημείο που πιέζουμε. Γι’ αυτό το χρησιμοποιούμε σε περιοχές όπου τα χέρια δεν μπορούν να δουλέψουν με ευκολία, όπως στα πτερύγια της μύτης και το πηγούνι.8

Eικ.4 Εξαγωγείς σμήγματος - tirecomedone

Εικ.5  Αφαίρεση φαγεσώρων με το tirecomedone

 

5.1.3  Η άμεση εφαρμογή   υψισύχνων   ρευμάτων:

   Η   εφαρμογή των υψισύννων ρευμάτων θεωρείται επιβεβλημένη και μάλιστα σε εντάσεις, υψηλότερες αυτών που χρησιμοποιούμε στα φυσιολογικά ή ξηρά δέρματα. Τα υψίσυχνα ρεύματα μπορούν να εφαρμοστούν για μικροβιοκτόνα και αντισηπτικά αποτελέσματα. Το ρεύμα περνά δια μέσου της επιδερμίδας και προκαλεί ένα διεγερτικό, αντισυμφορητικό αποτέλεσμα, χωρίς χημικούς σχηματισμούς σ’ αυτή.

           Η άμεση εφαρμογή των υψισύχνων είναι μια εξωτερική εφαρμογή η οποία καθαρίζει και θεραπεύει το δέρμα. Έχει μικροβιοκτόνο δράση λόγω  του σχηματιζόμενου όζοντος στην επιφάνεια του δέρματος, δια μέσου του εφαρμοζόμενου υάλινου ηλεκτροδίου.

Εικ.6 Άμεση εφαρμογή υψισύχνων ρευμάτων

 

5.1.4 Τοποθέτηση μάσκας

 Το προϊόν που θα τοποθετηθεί θα πρέπει να είναι κατάλληλο για τα ακνεϊκά δέρματα.

Εικ..7 Τοποθέτηση μάσκας για λιπαρά – ακνεϊκά δέρματα

Εικ..8 Αφαίρεση μάσκας

 

5.1.5 Τοποθέτηση υδατικού καλλυντικού προϊόντος 

Το προϊόν που θα χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να είναι υδατικό και καλμαντικό και όχι λιπαρό.

Εικ.9  Τοποθέτηση υδατικού καλλυντικού προϊόντος

 

Σ’ αυτό το σημείο θα ήταν παράλειψη πρώτον να μην υπενθυμίσουμε στο ακνεϊκό άτομο πως οποιαδήποτε αυθαίρετη παρέμβαση στο δέρμα του θα επιδεινώσει την  κατάσταση  του και θα δυσχεράνει το έργο του/της αισθητικού και δεύτερον να του υποδείξουμε την  αγωγή  που   θα ακολουθήσει μέχρι την επόμενη συνεδρία. Θα συστήσουμε σχολαστική καθαριότητα του δέρματος με προϊόντα καθαρισμού ειδικά για την ακμή  τα οποία δεν επηρεάζουν τον φυσικό παράγοντα υδατώδης του δέρματος (Ν.Μ.F.) υπενθυμίζοντας ακόμη ότι η κατάχρηση αυτών των προϊόντων μπορεί να επιφέρει ανεπιθύμητα αποτελέσματα όπως υπερέκκριση σμήγματος και αφυδάτωση. Η χρήση καλμαντικής και όχι στυπτικής λοσιόν είναι απαραίτητη ενώ είναι ενδεδειγμένη η αντικατάσταση της πετσέτας από χαρτομάντιλα μιας χρήσης.

Η εφαρμογή μακιγιάζ αντενδείκνυται, εάν όμως αυτό δεν είναι δυνατόν να αποφευχθεί λόγω της κακής ψυχολογικής κατάστασης των ακνεϊκών τότε πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην σύνθεση των καλλυντικών προϊόντων η οποία πρέπει να είναι κατάλληλη και να περιέχει όσο το δυνατόν λιγότερα φαγεσωρογενή στοιχεία.

 

5.2. ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΣΥΜΤΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ – ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΦΛΥΚΤΑΙΝΩΝ

Συνήθως, ο/η αισθητικός καλείται να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα της ακμής όταν έχει υποχωρήσει η φλεγμονώδης φάση της νόσου μετά από την συστηματική λήψη των φαρμάκων που θα υποδείξει ο Δερματολόγος, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχουν φλεγμονώδεις αλλοιώσεις στο δέρμα όπως φλύκταινες, κύστεις, βλατίδες, οζίδια κλπ. Η εμφάνιση όμως φλεγμονωδών αλλοιώσεων ακόμη και μετά την πετυχημένη χορήγηση συστηματικών φαρμάκων είναι αναπόφευκτη και ειδικότερα φλυκταινών.

Η αισθητικός μετά από σύμφωνη γνώμη του δερματολόγου μπορεί να καταφύγει ατή διάνοιξη τυχόν εμφανιζόμενων φλυκταινών ακολουθώντας την διαδικασία που αναφέρεται παρακάτω:

5.1.1 Απλός καθαρισμός προσώπου

5.2.2 Αφαίρεση φαγεσώρων:  Ο/η αισθητικός θα καθαρίσει το δέρμα του ακνεϊκού αφαιρώντας τους φαγέσωρες που βρίσκονται πολύ κοντά στις φλύκταινες. Η αφαίρεση θα γίνει αφού προηγηθεί εφαρμογή συνδυασμού ατμού και όζοντος για δέκα λεπτά όπως αναφέρθηκε στο πρώτο στάδιο της συμπτωματικής αντιμετώπισης της ακμής.


                              

                                

 

Εικ.10  Αφαίρεση φαγεσώρων με τα χέρια και το tirecomedone

 

5.2.3 Διάνοιξη φλύκταινας: Η διάνοιξη θα γίνει με λεπτή αποστειρωμένη βελόνα ή με βελόνα μίας χρήσης σε φλύκταινα που θα χαρακτηρισθεί σαν "ώριμη", θα τρυπήσουμε το κέντρο της, ακολούθως θα πιέσουμε προς τα κάτω και έξω προκειμένου να αφαιρεθεί το περιεχόμενο πύον και κατόπιν προς τα πάνω και μέσα για να αφαιρεθεί το σμήγμα του σμηγματογόνου αδένα. Θα τοποθετήσουμε αντισηπτική κρέμα και θα προχωρήσουμε στη διάνοιξη της επόμενης. Η διάνοιξη θα γίνει σε περιορισμένο αριθμό φλυκταινών και η επανάληψη της συνεδρίας θα γίνεται κάθε δύο έως τέσσερις ημέρες μέχρις ότου αφαιρεθούν όλες οι φλύκταινες.

 

    

 

             Εικ.11 Βελόνα διανοίξεως φλυκταινών και κεχρίων

 

 

 

                   

 

                     

 

             Εικ12 Διάνοιξη φλύκταινας και εξαγωγή αυτής.

 

5.2.4 Εφαρμογή  υψισύχνων  ρευμάτων:  Θα εφαρμόσουμε τα υψίσυχνα ρεύματα με την χρησιμοποίηση του εξαρτήματος των υψισύχνων που έχει σχήμα ράβδου σε μεγάλη ένταση, σε απόσταση και χρόνο που θα εκτιμηθούν από την αισθητικό ανάλογα με το μέγεθος της φλύκταινας και την ευαισθησία του ακνεϊκού δέρματος.

 

5.2.5  Τοποθέτηση μάσκας.

 

5.2.6 Τοποθέτηση υδατικού καλμαντικού προϊόντος.

Ότι αφορά την τοποθέτηση της μάσκας, του υδατικού προϊόντος καθώς και της αγωγής που θα ακολουθήσει το ακνεϊκό άτομο στο σπίτι ισχύει ότι αναφέρθηκε στο πρώτο στάδιο της συμπτωματικής αντιμετώπισης της ακμής.

Εικ.13 Τοποθέτηση υδατικού καλμαντικού προϊόντος.

 

 

5.3 ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ PEELING

Στο στάδιο αυτό επιχειρείται η επαναφορά του δέρματος στην αρχική φυσιολογική του κατάσταση σε ότι αφορά το πάχος της κεράτινης στιβάδας, το μέγεθος των εκφορητικών πόρων των σμηγματογόνων αδένων του βαθμού υδάτωσης,  των δυσχρωμιών και των ουλών που έχουν απομείνει στο δέρμα του ακνεϊκoύ.

Η επαναφορά του δέρματος επιτυγχάνεται με την χρησιμοποίηση κερατολυτικών απολεπιστικών προϊόντων (peeling). Η συχνότητα, εφαρμογής τους εξαρτάται από την ποιοτική και την ποσοτική σύσταση του προϊόντος καθώς και από την κατάσταση του δέρματος. Ο τρόπος εφαρμογής πρέπει να είναι σύμφωνος προς τις προσταγές του παρασκευαστή του προϊόντος. 6

Τα κλασσικά peeling τριβής ή αποσπάσεως που περιέχουν ρεσορκίνη, εκχυλίσματα φυτών, ρετινόλη κ.λ.π. μπορούν να εφαρμοσθούν μέχρι και δύο φορές την εβδομάδα. Οι σύγχρονες συνθέσεις που χαρακτηρίζονται σαν χημικά peeling και περιέχουν δραστικότερα συστατικά όπως οξέα φρούτων εφαρμόζονται με συχνότητα που καθορίζεται από την εκατοστιαία περιεκτικότητα του δραστικού συστατικού. Πρόκειται για τα γνωστά ΑΗΑ ή αλλιώς α-υδροξυοξέα, κυριότερο από τα οποία είναι το γλυκολικό οξύ. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν περιορισμοί στο ποσοστό γλυκολικού οξέος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα καλλυντικά απολέπισης, ωστόσο σπάνια ξεπερνάει το 10%. Συνήθως βρίσκεται εξουδετερωμένο σε περιεκτικότητες 4-12%. Χάρις του όξινου περιβάλλοντος δημιουργούνται συνθήκες αντισηψίας και γι’ αυτό προκαλούνται ευεργετικά αποτελέσματα στην ακμή καθώς περιορίζουν την έντονη σμηγματόρροια των λιπαρών και ακνεϊκών δερμάτων. 5

 Τέλος, πολύ καλά αποτελέσματα πετυχαίνονται με την χρησιμοποίηση του φυτικού peeling. Εφαρμόζεται μια φορά την εβδομάδα μέχρις ότου επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα ανάλογα με τα προβλήματα του δέρματος και την ευαισθησία του. Καθαρίζει σε βάθος το δέρμα, αφαιρεί το υπερβολικό σμήγμα, απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα, επιτυγχάνοντας μια σταδιακή απολέπιση. Η τακτική του χρήση απαλύνει τους λεκέδες, τα σημάδια και τις ουλές που αντιμετωπίζουν τα πρώην ακνεϊκά δέρματα, όταν έχουν υποχωρήσει, οι φλεγμονώδεις βλάβες.

 

 

5.4 ΤEΤΑΡΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ – ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΥΠΕΡΙΩΔΟΥΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ

Μετά από κλινικές έρευνες διαπιστώθηκε πως τα περισσότερα είδη ακμής παρουσιάζουν βελτίωση μετά από έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία είτε αυτή προέρχεται από φυσικές πηγές (ήλιος) είτε από τεχνητές πηγές (λυχνίες υπεριωδών ακτινών). Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούμε υπεριώδη ακτινοβολία της περιοχής UVΑ ακτινοβολία μήκους κύματος 320-400nm

Οι   βιολογικές   δράσεις  της  υπεριώδους   ακτινοβολίας  UVΑ είναι   οι παρακάτω:

Ø        Προκαλεί άμεση μελάγχρωση και μελάγχρωση επιβραδυνόμενου τύπου.

Ø        Έχει ασθενή ικανότητα πρόκλησης ερυθήματος.

Ø      Προκαλεί εκφύλιση των ελαστικών ινών του δέρματος σε παρατεταμένη έκθεση και γήρανση του δέρματος.

Ø       Απορροφάται από το κοινό τζάμι και εισχωρεί βαθιά στο χόριο και ίσως και στο υπόδερμα.

Ø       Είναι υπεύθυνη για την εμφάνιση φωτοαλλεργικής και φωτοτοξικής δερματίτιδας.

Ø      Έχει μικροβιοκτόνο δράση.

Ø        Έχει την ικανότητα να αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού στις μικροβιακές μολύνσεις.

Ø      Έχει τονωτική δράση στο δέρμα.

Ø      Επιφέρει βελτίωση στην ισορροπία των σμηγματογόνων αδένων.

Ø      Προκαλεί ενεργητική πάχυνση της επιδερμίδας (κερατινοποίηση).

Ø      Είναι απαραίτητη για την σύνθεση της βιταμίνης [) από την προβιταμίνη της.

 

Μπορούμε να εκθέσουμε όλα τα ακνεϊκά άτομα στην UVΑ  ακτινοβολία εκτός εάν:

Ø        Το έχει απαγορεύσει ο γιατρός (ιστορικό πορφυρίας).

Ø        Εάν υπάρχει ιστορικό φωτοευανσθησίας.

Ø      Εάν υπάρχουν διαταραχές σε ότι αφορά την έκκριση της μελανίνης.

Ø       Εάν έχουμε καρδιακά νοσήματα, νοσήματα πνευμόνων και σε εμπύρετες καταστάσεις.

Η εφαρμογή της υπεριώδους ακτινοβολίας UVΑ απαιτεί μεγάλη προσοχή στη χρήση της γιατί περικλείει κινδύνους και για τα άτομα πάνω στα οποία θα επιδράσει και για τα άτομα που θα τις εφαρμόσουν.

Μπορούμε να κάνουμε το πολύ δεκαπέντε εφαρμογές. Η απόσταση της λυχνίας UVΑ από το δέρμα καθώς και ο χρόνος έκθεσης ρυθμίζονται σταδιακά, έτσι ώστε αρχίζουμε την πρώτη συνεδρία από το ένα μέτρο για να φθάσουμε στα εξήντα εκατοστά, ενώ ο χρόνος έκθεσης από 1-3 min για να φθάσουμε τα 10'. Η συνεδρία επαναλαμβάνεται κάθε δύο ημέρες, σε δέρμα καθαρισμένο με ουδέτερο σαπούνι. Τα μάτια του ακνεϊκού καθώς και του αισθητικού πρέπει να προστατεύονται από ειδικά γυαλιά τα οποία είναι αδιαπέραστα από τις υπεριώδεις ακτίνες.

 

 

5. 5 ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ – ΕΝΥΔΑΤΩΣΗ

Ουσιαστικά η συμπτωματική αντιμετώπιση της ακμής τελειώνει στο προηγούμενο στάδιο όμως το θεραπευμένο ακνεϊκό δέρμα έχει ανάγκη από κάποιες αισθητικές περιποιήσεις και κυρίως ενυδατώσεις προκειμένου να υπάρξει πλήρης αποκατάσταση. 6

 

 

6. ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ

α)  ενημέρωση αρρώστου: Ο Δερματολόγος κατά την πρώτη επαφή με τον ασθενή θα πρέπει να εξηγήσει σ’ αυτόν περί της νόσου, όσον αφορά την αιτιολογία, την πορεία αυτής, τους παράγοντες που μπορεί να επιδρούν δυσμενώς ή ευμενώς, το ότι η θεραπεία είναι σε θέση να ελέγχει περισσότερο τις εξάρσεις και γενικότερα τη νόσο παρά να επιφέρει τη ριζική ίαση αυτής.  Με αυτή την τακτική ο ασθενής θα συνεργαστεί καλύτερα για την αντιμετώπιση του προβλήματός του.

β)  Δίαιτα: Θεωρείται ότι δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην ακμή. Στη περίπτωση που ο ασθενής διαπιστώνει έξαρση της νόσου μετά από λήψη συγκεκριμένου είδους τροφής, συνιστούμε την αποφυγή αυτής για ορισμένο χρονικό διάστημα προκειμένου να επιβεβαιωθεί η σχέση. Από ορισμένους  συγγραφείς συστήνεται αποφυγή βαριάς  κουζίνας και λι­παρών φαγητών.

γ) Καλλυντικά: Η χρήση ορισμένων καλλυν­τικών θεωρείται ότι μπορεί να προσφέρει βοήθεια, δεδομένου ότι βελτιώνει την αισθητική εμφάνιση του ατόμου, ιδίως κατά την αρχική φάση (ψυχολογική βοήθεια). Τα καλ­λυντικά βελτιώνουν επίσης ορισμένες παρενέργειες των τοπικών φαρμάκων, λ χ. την ξη­ρότητα (χρήση μαλακτικών αλοιφών), κ.λπ. Θα πρέπει όμως να έχουμε υπόψη ότι τα καλ­λυντικά μπορεί να αποτελούν και μια αιτία πρόκλησης και διατήρησης της ακμής ιδιαίτερα στις ενήλικες γυναίκες (ακμή από καλλυντικά).

Η ασθενής με ακμή θα πρέπει να αποφεύ­γει τα βαριά παρασκευάσματα τύπου αλοιφής ελαιώδους βάσεως (w/ο - γαλακτώματα νερό σε λάδι) και να χρησιμοποιεί λεπτά παρασκευάσματα τύπου λοσιόν ή με υδατική βάση παρασκευάσματα  (ο/w γαλακτώματα λάδι σε νερό). Τα μαλακτικά παρασκευάσματα σε ελαιώδη βάση (λιπαρές αλοιφές) αποτελούν τα πλέον προβληματικά προϊόντα, για τα άτο­μα με ακμή. Αντίθετα τα κραγιόν χειλιών, σκιές ματιών, eyeliner και μολύβια ματιών φαίνεται ότι είναι σχετικά ακίνδυνα. Οι νεώ­τερες πούδρες πρόσωπου  θεωρείται ότι πα­ρουσιάζουν μικρή σχετικά φαγεσωρογόνο ικανότητα.

δ) Πλύσιμο:  Το πλύσιμο με νερό και σα­πούνι αποτελεί μία διαδικασία, η οποία συνιστάται με μέτρο κατά τη θεραπεία της ακμής. Η απομάκρυνση του σμήγματος από το πρόσωπο και το κεφάλι βελτιώνει την κατάσταση, υπο­κειμενικά και αντικειμενικά.

Η χρήση των διαφόρων αντισηπτικών σαπώνων έχει αποδειχθεί ότι δεν προσφέρει καμμία βοήθεια δεδομένου ότι μικρο­βιακό αίτιο βρίσκεται βαθιά στους τριχοσμηγματογόνους αδένες. Αντίθετα η χρήση των αντισηπτικών σαπώνων μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την υπερβολική ξήρανση του δέρματος ενώ παράλληλα εγκυμονεί και κινδύνους ανάπτυξης δερματίτιδας εξ επαφής. Εξαίρεση αποτελεί η χρήση παρασκευασμάτων ιωδίου τα οποία συζητούνται για ελαφρές μορφές ακμής.

ε)  Μηχανικός ερεθισμός κακοποίηση των στοιχείων της ακμή:  Τα μάλλινα ρούχα ή άλλα τραχιά υφάσματα ερχόμενα σε επαφή με τα στοιχεία της ακμής μπορεί να τα επιδεινώσουν. Η σύνθλιψη, πίεση, ξύσιμο, κλπ. των στοιχείων της ακμής μπορεί να μετατρέψουν τις βλάβες από μη φλεγμονώδεις ή ε­λαφρώς φλεγμονώδεις σε βαριές ουλοποιημένες βλάβες διότι με τους παραπάνω χειρισμούς γίνεται ρήξη της τριχοσμηγατογόνου μονάδας και έγχυση του περιεχομένου αυτής στο χόριο.

στ) Έκθεση σε θερμότητα και υγρασία:  Η έκθεση σε τέτοιο περιβάλλον μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την επιδείνωση της ακμής. Τα ρούχα που κάνουν μία περίκλειση (όπως τα συνθετικά) μπορεί να παίζουν επίσης ένα ρόλο επιδεινωτικό της ακμής. Σε ορισμένα άτομα μπορεί να συστήσουμε την αποφυγή ορισμένων αθλημάτων όπως το ποδόσφαιρο, την πάλη κ.λ.π.  όπου η υπερβολι­κή εφίδρωση παίζει ένα ρόλο  επιδείνωσης.

ζ) Stress: Το ψυχολογικό stress έχει παρατηρηθεί ότι επιδεινώνει την ακμή. Συχνά τα άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση stress κακοποιούν περισσότερο τα στοιχεία της ακμής τους, πράγμα που παίζει ένα επί πλέον επιδεινωτικό ρόλο στην ακμή τους.

η) Ακμή και ήλιος:  Η έκθεση στον ήλιο έχει σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση της ακμής στο 60% των περιπτώσεων. Για τους ασθενείς αυτούς ενδεικνύεται η έκθεσή τους θερινούς μήνες στον ήλιο, με την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα γίνεται υπερβολική έκθεση για τις γνωστές παρενέργειες  από μια τέτοια χρήση (έγκαυμα, γήρανση, καρκινογένεση, κλ.π). Η έκθεση στον ήλιο βελτιώνει και τις ατροφικές μικροουλές της ακμής. 1

 

 

Επίλογος

Η ακμή είναι η πιο συχνή δερματολογική πάθηση που προσβάλλει περίπου το 85% του γενικού πληθυσμού σε κάποιο στάδιο της ζωής του ατόμου και αντιμετωπίζεται με ειδική θεραπευτική αγωγή.

Η αιτιολογία της ακμής είναι πολυπαραγοντική. Από τους παράγοντες που εμπλέκουν στην ακμή είναι η ηλικία, η δίαιτα, το κλίμα, το περιβάλλον, το stress και ο αποικισμός του κορυνοβακτηριδίου της ακμής στους σμηγματογόνους αδένες. Επίσης άλλοι σημαντικοί παράγοντες είναι η γενετική προδιάθεση και οι ενδοκρινικοί παράγοντες.

Έχουν προταθεί και εφαρμόζονται διάφορα σχήματα θεραπείας, χωρίς βέβαια να έχει καθιερωθεί μια συγκεκριμένη φόρμουλα θεραπείας. Αυτό συμβαίνει λόγω της αδυναμίας της εντόπισης του ακριβούς αιτιοπαθολογικού γενετικού μηχανισμού εμφάνισης της νόσου, ο οποίος διαφοροποιείται από άτομο σε άτομο.

Γι’ αυτό το λόγο επιβάλλεται η συνεργασία όλων των ειδικών επιστημόνων ώστε να ενημερώσουν σωστά και να διαφωτίσουν τον πάσχοντα, για την προέλευση, την προφύλαξη αυτής της επίμονης δερματοπάθειας ώστε να οδηγηθούν στην αποτελεσματική αντιμετώπισή της.

 

 

Βιβλιογραφία

1) Χατζής Ι., Βασική Δερματολογία – Αφροδισιολογία, Τόμος Β΄, Ιατρικές εκδόσεις Λίτσας, Αθήνα, 1994: 414 - 429

2) Antony du Vivier and Phillip H Mckee, Κλινική Δερματολογία,  2η έδοση, Ιατρικές εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδη, Αθήνα, 1997: 22.1 - 22.13

3) Εμμανουήλ Μ. Κακέπης, Σημειώσεις Δερματολογίας ΙΙ,  Τ.Ε.Ι. Αθηνών σελ. 50-72

4) Γαλανού Ε, Ηλίου Α, Μαρκαντώνη – Ντουράκη Μ., Δερματολογία, Οργανισμός Εκδόσεως διδακτικών βιβλίων, 3η έκδοση, Αθήνα, 2004: 110-120 

5) Ζιώτη Γ., Ρέππας Κ., Φιλοπούλου Χ., Αισθητική προσώπου Ι, Οργανισμός Εκδόσεως διδακτικών βιβλίων, 2η  έκδοση, Αθήνα, 2003: 144, 189 - 190

6) Κεφαλά Β., Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ακμής και η συμπτωματική αντιμετώπιση της ακμής από τον αισθητικό, Copyright 1999: 78 – 83

7) Κεφαλά Β., Σημειώσεις στο μάθημα Αισθητική προσώπου Ι του Τ.Ε.Ι. Αθηνών, 1992:19

8) Baram Maibach, Textbook of cosmetic Dermatology, 2nd edition, Martin Dunitz, United Kingdom,  London, 1998; 36:438 – 440

© Copyright-VIPAPHARM. All rights reserved

web hosting and internet marketing by Siteowners Ltd